هر گوشه از این عالم قیامتی برپاست! نه! بهتر است بگویم که در خاور میانه قیامتی برپاست! همه در جنب و جوش و خروش هستند. به هر جا می نگری، ملتی قیام کرده و در جستجوی آزادی خویش است و دیکتاتوری حقیر را می بینی که دارد خونها بر زمین میریزد. این موج آزادیخواهی از تونس و مصر شروع شد و اکنون دارد با سرعتی باور نکردنی عربستان ، لیبی، یمن، بحرین و سوریه را در مینوردد. سوال اینجاست که ما در کجای این موج عظیم قرار داریم؟ بعد از گذشت حدود دو سال پر فراز و نشیب که ملت ما فداکاریها کردند و خونها دادند و زندانها بدست حکومت دجال خامنه ای پر شد، ما کجای این موج آزادیخواهی قرار داریم. نمیگویم که در این چند ماه اخیر کار نکردیم ولی ایمان دارم که کم کاری کردیم. اکنون بهترین زمان ممکن برای گذاشتن فشار بر روی گلوی این حکومت فاسد و تمام وابستگانش است.
براستی چرا در خواب خرگوشی فرو رفته ایم!؟ چرا با این موج همراه نیستیم. میتوانم به جرات بگویم که اگر این فرصت را غنیمت نشمریم و با جو منطقه هماهنگ نگردیم، فردا همه آن ملتها را در آزادی خواهیم یافت و خودمان همچنان در میانه راه خواهیم بود، با حسرتی باور نکردنی. این ملتها به مانند ما حرف نزدند ولی در عوض عالی عمل کردند و به جای اینکه با حرف زدن خشم خود را کاهش دهند، با سکوت خود آن را به نقطه انهدام رساندند و سپس عمل کردند، تا جاییکه هیچکدام از این دیکتاتورها را یارای ایستادگی در برابر این ملتها نبود. می دانید روزها و شبها در خیابانها ماندن یعنی چه؟ میدانستید که مصریها روزها و شبها در خیابانها ماندند؟ میدانستید که یمنی ها هم دارند به همین منوال عمل می کنند؟ می دانستید که رییس جمهور یمنی ها به ملتش وعده داده بود که اگر به خانه هاشان برگردند، او از قدرت کناره گیری خواهد کرد ولی مردم به هیچ وجه حاضر نشدند که به این خواسته او تن در دهند؟ آیا فکر نمیکنید که زمان آن رسیده باشد تا از خواب خرگوشی بیدار شویم و به راه خود ادامه دهیم؟ آیا فکر نمیکنید که داریم بازهم فرصت سوزی میکنیم؟ اصلا مگر قرار نبود که رهبران جنبش را از دست این حکومت ظالم نجات دهیم و طومار این فاسدان را درهم بپیچیم؟ بهتر است تا دیر نشده تکانی به خودمان بدهیم. وای به روزی که شنیدن و دیدن جنایات این حکومت برایمان عادی شود و ما دچار بی تفاوتی بشویم.
براستی چرا در خواب خرگوشی فرو رفته ایم!؟ چرا با این موج همراه نیستیم. میتوانم به جرات بگویم که اگر این فرصت را غنیمت نشمریم و با جو منطقه هماهنگ نگردیم، فردا همه آن ملتها را در آزادی خواهیم یافت و خودمان همچنان در میانه راه خواهیم بود، با حسرتی باور نکردنی. این ملتها به مانند ما حرف نزدند ولی در عوض عالی عمل کردند و به جای اینکه با حرف زدن خشم خود را کاهش دهند، با سکوت خود آن را به نقطه انهدام رساندند و سپس عمل کردند، تا جاییکه هیچکدام از این دیکتاتورها را یارای ایستادگی در برابر این ملتها نبود. می دانید روزها و شبها در خیابانها ماندن یعنی چه؟ میدانستید که مصریها روزها و شبها در خیابانها ماندند؟ میدانستید که یمنی ها هم دارند به همین منوال عمل می کنند؟ می دانستید که رییس جمهور یمنی ها به ملتش وعده داده بود که اگر به خانه هاشان برگردند، او از قدرت کناره گیری خواهد کرد ولی مردم به هیچ وجه حاضر نشدند که به این خواسته او تن در دهند؟ آیا فکر نمیکنید که زمان آن رسیده باشد تا از خواب خرگوشی بیدار شویم و به راه خود ادامه دهیم؟ آیا فکر نمیکنید که داریم بازهم فرصت سوزی میکنیم؟ اصلا مگر قرار نبود که رهبران جنبش را از دست این حکومت ظالم نجات دهیم و طومار این فاسدان را درهم بپیچیم؟ بهتر است تا دیر نشده تکانی به خودمان بدهیم. وای به روزی که شنیدن و دیدن جنایات این حکومت برایمان عادی شود و ما دچار بی تفاوتی بشویم.
۲ نظر:
از الان تبلیغات کنیم برای راه پیمایی در ماه خرداد که از اول خرداد به طور پیوسته شروع بشه.تاثیر روانی این حرکت روی حکومت خیلی زیاد خواهد بود
ما مشغول خرید عید، روبوسی های سال نو و خوردن آجیل و شیرینی و مسافرت نوروزی هستیم. ما الان نمیتونیم فکر آزادی و دمکراسی کنیم. این نشون میده که هنوز به اندازه کافی به جون نیومدیم. اگر نه ما هم تو خیابون بودیم.
ارسال یک نظر