بیایید به پاس این همه فداکاری زندانیان عزیزمان و همه ازخود گذشتگیهای همرزمان سبزمان و به یاد خود شهیدانمان بار دیگر دست در دست هم 16 آذری بپا کنیم که لرزه بر اندام فرتوت دیکتاتور بیفتد و فردای پیروزی سهمی از شادی داشته باشیم. بازیگران تاریخ مملکتمان باشیم و نه سیاهی بشکرانش. زمانی خواهد رسید که فرزندانمان درباره ما و سهم ما در این بازه زمانی حساس قضاوت خواهند کرد و من امیدوارم که اینبار بر خلاف انقلاب دزدیده شده 57 به وجود ما و عملکرد ما افتخار کنند. ما همکلاسیهایمان را فراموش نخواهیم کرد. به یاد داشته باشیم که ما صدای آنها در این وانفسای سکوت زندان هستیم. اکنون زمان استراحت و سکوت نیست. جنبش ما درست در وسط سربالایی پیروزی است، پس نباید رهایش کنیم. رسانه شمایید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر