شرکت در انتخابات، حماقت از نوع ایرانی

تا زمانی که در کشور شرایط برای انتخابات آزاد مهیا نشود، شرکت در انتخابات در ایران تنها به خودکشی میماند. هر چند که قبل از برگزاری هر انتخابات آزادی در رابطه با مجلس و یا ریاست جمهوری باید ابتدا "نوع نظام حاکم بر کشور" بر مبنای رای مردم مورد ارزیابی قرار بگیرد تا مشخص گردد که آیا اصلا این حکومت مشروعیت دارد یا خیر!؟ چطور امکان دارد که بیش از 30 سال از عمر یک حکومت بگذرد ولی حتی یک نظرسنجی ساده هم در مورد مشروعیت آن حکومت به عمل نیاید! کدام جمهوری واقعی را سراغ دارید که هر منتقدی را در بند و هر مخالفی را اعدام نماید!؟ در کدام کشور دموکراتی هنرمند یک کشور را در زندان محبوس می کنند و او را از ادامه کار هنری اش محروم می نمایند!؟

در هیچ شرایطی نباید در بازیهای کثیف این حکومت شرکت کرد مگر اینکه ابتدا در مورد مشروعیت این حکومت شفاف سازی صورت گیرد. شرکت در هر یک از انتخاباتهای آینده در نظام فعلی ایران مطمئنا یک حماقت است، حماقت. در تنها موردی که از رای دادن در این نظام سراپا فساد ولایت وقیح پشیمان نیستم، همان انتخابات ریاست جمهوری 88 است که بر همگان مشخص شد این حکومت به هیچ وجه اصلاح پذیر نیست. انتخاباتی که در آن جهانیان حساب مردم ایران را از حکومت آن جدا نمودند و دانستند که این حکومت حتی در بین مردم ایران نیز منفور و مهجور است.